Nawigacja

Informacja na temat zasad kwalifikowania kosztów na potrzeby ustalenia okresu wsparcia dla modernizowanych jednostek kogeneracji

W związku z pytaniami kierowanymi do Urzędu Regulacji Energetyki, dotyczącymi wprowadzonego ustawą z 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz.U. z 2021 r. poz. 144, z późn. zm. -  dalej „Ustawa”) systemu wsparcia - w postaci premii gwarantowanej - dla modernizowanych jednostek kogeneracyjnych należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 2 pkt 13 Ustawy modernizacja jest to proces inwestycyjny, którego celem jest odtworzenie stanu pierwotnego lub zmiana parametrów użytkowych lub technicznych jednostki kogeneracji, w czasie którego zainstalowano urządzenia wyprodukowane w okresie 60 miesięcy przed dniem wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w zmodernizowanej jednostce kogeneracji, wiążący się z poniesieniem kosztów inwestycyjnych nie mniejszych niż 25%, ale nie większych niż 50% jak na nową porównywalną jednostkę kogeneracji.

W pierwszym rzędzie należy zatem podkreślić, że koszty poniesione na modernizację jednostki kogeneracji muszą mieścić się w progach wskazanych w ustawie, tj. nie mogą być mniejsze niż 25% i nie większe niż 50% kosztów inwestycyjnych nowej porównywalnej jednostki kogeneracji. Z kolei poziom kosztów inwestycyjnych nowej porównywalnej jednostki kogeneracji określany jest przez ministra właściwego do spraw energii w rozporządzeniu wydawanym na podstawie art. 59 ust. 3 Ustawy. Aktualnie koszty te wynikają z rozporządzenia Ministra Energii z 21 sierpnia 2019 r. w sprawie maksymalnych wartości kosztów inwestycyjnych oraz kosztów operacyjnych wybudowania i funkcjonowania nowej porównywalnej jednostki kogeneracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1670). W zależności od poziomu faktycznie poniesionych kosztów modernizacji, odniesionego do określonego w ww. rozporządzeniu poziomu kosztu wybudowania nowej porównywalnej jednostki kogeneracji, okres wsparcia dla jednostki zmodernizowanej będzie wynosił 5, 6 albo 7 lat. Kwestia ta uregulowana jest w art. 5 ust. 2 i 6 oraz w art. 6 ust. 3 Ustawy.

Poniesione koszty modernizacji jednostki przyjmowane w celu ich porównania z kosztem wybudowania nowej porównywalnej jednostki kogeneracji powinny być wykazane w ujęciu ich wartości netto.

Zgodnie z przywołaną definicją modernizacji zamieszczoną w art. 2 pkt 13 Ustawy, w której mowa jest o procesie inwestycyjnym i o kosztach inwestycyjnych, na potrzeby ustalenia poziomu kosztów poniesionych na modernizację jednostki kogeneracji należy przyjąć koszty o takim właśnie charakterze. Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 3 pkt 17 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, z późn. zm.) przez inwestycje należy rozumieć aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. W świetle powyższego, wydatki zakwalifikowane jako poniesione na modernizację środka trwałego będą zwiększały wartość początkową danego składnika majątku, a ich zaliczenie do kosztów nastąpi na podstawie odpisów amortyzacyjnych. 

Nie mogą natomiast być traktowane jako wydatki poniesione na modernizację jednostki kogeneracji, wydatki poniesione na jej remont (w tym remont kapitalny), które poprzez zakwalifikowanie ich jako poniesionych na remont środka trwałego podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. 

W związku z powyższym zakwalifikowanie poniesionych kosztów jako kosztów inwestycyjnych powinno wynikać wprost z ksiąg rachunkowych Wytwórcy, prowadzonych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Data publikacji : 18.10.2021

Opcje strony

do góry